Ιερά Μονή Ομπλού (Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου)

Σε μια ορεινή, κατάφυτη τοποθεσία, περίπου 15 χιλιόμετρα μακριά από την Πάτρα, επάνω από το χωριό Σαραβάλι, βρίσκεται η ιστορική μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου, που είναι γνωστή ως Μονή Ομπλού. Η ονομασία της προέρχεται από την αλβανική λέξη «όμπιλε», δηλαδή «γλυκειά», προσωνυμία της Παναγίας που έδωσε ο αλβανόφωνος πληθυσμός της περιοχής.

Η μονή ιδρύθηκε το 1315, όταν ο μοναχός Ιωακείμ με δύο μαθητές του έκτισαν τα πρώτα κελιά, στη θέση όπου ήδη υπήρχε μικρός ναός της Παναγίας. Το 1581 ανακαινίσθηκε και αναγνωρίσθηκε ως σταυροπηγιακή και το 1612 το καθολικό της ανοικοδομήθηκε με δαπάνη του Γεωργίου Δεμένικα, μεγαλοκτηματία της περιοχής, ενώ το υπόλοιπο συγκρότημα ανακαινίσθηκε εκ θεμελίων το 1689, εκτός από τη βόρεια πτέρυγα, που κτίστηκε το 1754.
Κατά την επανάσταση του 1821 η μονή έγινε καταφύγιο αμάχων και ορμητήριο οπλαρχηγών. Στη μακραίωνη ιστορία της πυρπολήθηκε τρεις φορές, το 1770 από τους Τουρκαλβανούς, το 1821 από τους Τούρκους και το 1943 από τους Γερμανούς σε αντίποινα της φιλοξενίας ανταρτών. Σοβαρότερη ήταν η καταστροφή του 1821, που οδήγησε στην εγκατάλειψη της μονής έως το 1828, οπότε οι μοναχοί της επανήλθαν και την ανοικοδόμησαν.

Το συγκρότημα περιβάλλεται από κτήρια κελιών και στο κέντρο της αυλής του βρίσκεται το καθολικό, που ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής. Αρχικά ήταν κατάγραφο με έξοχες τοιχογραφίες και διέθετε εξαίσια ξυλόγλυπτα που καταστράφηκαν το 1770. Τον 19ο αιώνα επισκευάσθηκε αρκετές φορές και το 1865 προστέθηκε το κωδωνοστάσιό του. Η μονή διαθέτει πλούσια βιβλιοθήκη με παλαιά βιβλία και έγγραφα, και σημαντικά κειμήλια, λείψανα αγίων, και δύο όμορφες εικόνες της Παναγίας Βρεφοκρατούσας του 1730 και 1817. Οι εικόνες του Χριστού και των Εισοδίων στο επιχρυσωμένο τέμπλο είναι αφιέρωμα των μοναχών της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου το 1839, ενώ η εικόνα της Ανάληψης είναι αφιέρωμα των κατοίκων της Πάτρας το 1849.

Η μονή σήμερα είναι ανδρική και πανηγυρίζει στις 21 Νοεμβρίου.