Ο ιερός ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών, μία όαση γαλήνης, λίγα μέτρα από την πολύβουη Πλατεία Συντάγματος, προσφέρει στον επισκέπτη της, στιγμές ηρεμίας και κατάνυξης. Πίσω από το προεδρικό μέγαρο, στο κέντρο των Αθηνών, σε αυτό το ναό, κρύβεται ένα κομμάτι ιστορίας, φυλάσσεται ένα τμήμα της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο του ναού έχει σκαλισμένη πάνω της έναν σταυρό καθώς και την επιγραφή «ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΜΑΛΙΕΙΟΥ». Το «Αμαλίειον Ορφανοτροφείον Κορασίων» όπως ονομαζόταν, ιδρύθηκε στις 8 Ιουνίου 1855. Η πριγκίπισσα Μαρία Υψηλάντη το γένος Μουρούζη, γυναίκα με μεγάλη περιουσία, πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ορφανοτροφείου, κοντά στα ανάκτορα, στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται ο ναός, για να περιθάλψει τα παιδιά, τα οποία είχαν μείνει ορφανά από την επιδημία της χολέρας που είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της πόλης των Αθηνών. Το έργο τέθηκε υπό την αιγίδα της Βασίλισσας Αμαλίας, από την οποία πήρε και το όνομά του. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα απλό και λιτό ναό. Οχτώ μαρμάρινα σκαλιά οδηγούν τον πιστό στην δυτική είσοδο του ναού. Εκατέρωθεν της εισόδου στέκουν δύο μαρμάρινοι κίονες με σκαλιστά διακοσμητικά κιονόκρανα, ενώ επάνω από την κεντρική θύρα έχει τοποθετηθεί εικόνα των Αρχαγγέλων. Εξωτερικά, διακοσμητική οδοντωτή ταινία περιτρέχει τα πάνω τμήματα των τοίχων του ναού. Ο ναός είναι μονόχωρος, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το περίτεχνο χειροποίητο ξυλόγλυπτο τέμπλο χωρίζει το Ιερό Βήμα από τον κύριο ναό. Η επικοινωνία του Ιερού με τον κυρίως ναό γίνεται μέσω τριών θυρών, την Ωραία Πύλη, τη βόρεια και τη νότια. Ξυλόγλυπτος είναι και ο δεσποτικός θρόνος. Το Ιερό έχει ημικυκλική εσωτερική και τρίπλευρη εξωτερική κόγχη. Η κόγχη του Ιερού Βήματος είναι το σημείο που ενώνει το δάπεδο με την οροφή του ναού και συμβολίζει την ένωση της γης με τον ουρανό. Στο σημείο αυτό, εικονίζεται η Πλατυτέρα των ουρανών, καθήμενη επί θρόνου, κρατώντας τον Ιησού στα γόνατά της, σε παιδική ηλικία, ευλογούντα. Πλαισιώνεται από τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ, οι οποίοι στέκονται 2 δεξιά και αριστερά της, σε στάση δεήσεως. Γύρω από την Παναγία, στο χώρο πάνω από την κόγχη του Ιερού, ιστορούνται προφήτες μέσα σε στηθάρια. Μέσα σε ειδική ξύλινη προθήκη, αριστερά του δεσποτικού θρόνου, σε υψηλό σημείο, μπορεί να παρατηρήσει κανείς δύο ληκύθους. Η επίχρυσος κρύβει την καρδιά του Γεωργίου Υψηλάντη και η επάργυρη λήκυθος φυλάσσει την καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε ζητήσει η καρδιά του να μεταφερθεί στην Ελλάδα και αυτή του την επιθυμία θέλησε να εκπληρώσει η χήρα του αδελφού του, Μαρία Υψηλάντη. Έτσι, αποφασίζει να κρύψει τις καρδιές στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών. Ο ιερέας του ναού τις τοποθέτησε σε κρύπτη, πιθανότατα κοντά στην Αγία Πρόθεση. Ύστερα από χρόνια, αποκαλύφθηκε η κρύπτη και αποφασίστηκε να τοποθετηθούν σε ειδική προθήκη, στον κυρίως ναό, ως εθνικό κειμήλιο.
